سالیانه تعداد زیادی از خانواده ها، بستری شدن یکی از عزیزان خود را در بخش مراقبت های ویژه تجربه می کنند. بستری شدن در این بخش ها به طور بالقوه برای بیمار و خانواده مفهومی مخرب دارد و انها را متحمل مشکلات فراواني می کند که گریز از تاثیرات منفی آنها اجتناب ناپذیر است.

 ترس از دست دادن یکی از اعضای خانواده، ترس از آینده،  ترس از بار مالی بیماری بر روی خانواده، تغییر در نقش های خانواده، اضطراب و آشفتگی ،افسردگی،احساس تنهایی و ناامیدی از جمله تهدیداتی به شمار می آیند که در این زمان سیستم یکپارچه خانواده را تحت تاثیر قرار می دهند.  

و با توجه به اینکه در بیش از 75% موارد بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قادر به شرکت در تصمیم گیری برای اهداف درمانی نیستند ودر نیمی از موارد این تصمیم توسط اعضای خانواده گرفته می شود . این تهدیدات و استرس  به همراه کمبود آگاهی، می تواند توانایی تصمیم گیری برای مقاصد درمانی و همچنین تعامل بین خانواده و تیم درمان را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش دهد و در طولانی مدت باعث بیماریهای فیزیولوژیکی و سایکولوژیکی فراوانی شود و انها رادر بیش از یک سوم موارد  دچار  علائم اختلالات  استرسی   پس  از  سانحه) post  traumatic  stress disorder  ( کند

نیازهای بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه و خانواده آنهادر مطالعات فراوانی بررسی شده است و بودن بیمار در کنار خانواده و بالعکس  (proximity to their loved ones) یکی از پنج نیازهای اساسی معرفی شده است.  ارائه اطلاعات ،حمایت ،اطمینان، آسایش و راحتی بیمار و خانواده جزء سایر نیازها برای هر دو گروه به شمار می روند.

در  سایر مطالعات دوری از اعضای خانواده  یا محدودیّت ملاقات جزء یکی از  شرایط استرس زا معرفی شده است  از طرفی مزیت های ملاقات آزاد هم برای بیمار نباید نادیده گرفته شود. و این مزایا عبارتند از : افزایش میزان رضایتمندی بیمار،  توجه به نیازهای بیمار ،  اثرات عاطفی ، افزایش تحریکات حسی ،  تسریع روند بهبودی ،  کاهش استرس با توجه به بهبودی شرایط فیزیولوژیکی بیمار از قبیل فشار خون،  ضربان قلب،  فشار داخل جمجمه ، مارکرهای هورمونی استرس (TSH)  و ...

مزیت های ملاقات آزاد برای خانواده از قبیل افزایش میزان رضایتمندی، توجه به نیازهای خانواده ، کاهش استرس، اضطراب  وافسردگی وعلائم استرس پس از سانحه  به اثبات رسیده است. پرستاران هم به عنوان کسانی که بیشترین تعامل را با این دو گروه داشته اند از مزیت بی بهره نیستند.

از طرفی هیچگونه شواهدی نیز مبنی بر مضر بودن ملاقات ازاد که اعضای تیم درمان از انها به استناد افزایش خطر عفونت ،  افزایش استرس فیزیولوژیکی و سایکولوژیکی برای بیمار و خانواده و  یا مداخله در امور درمان  احساس نگرانی می کنند ، وجودنداشته است .

ولی با این حال بخش های ویژه همواره محدودیت ملاقات داشته اند و پرسنل این بخش ها ایزولاسیون بیمار را یکی از اصول اجتناب ناپذیر درمان می دانند. اما در طی دهه اخیر الگوهای ملاقات دچار چالش های فراوانی در سمت و سوی مراقبت با محوریت بیمار وخانواده و حرکت به طرف  ملاقات ازاد به استناد انتشاراتی مبنی بر  مفید بودن ان برای بیمار ،خانواده و پرستار شده است

ولی این میزان هنوز به مورد مطلوب نرسیده است . سوئد با 70%، ایالات متحده امریکا با%32  ، انگلستان با 23% و فرانسه با 23%  توانسته اند درب های بخش های مراقبت ویژه خود را به روی خانواده ها باز بگذارند.

دیگر زمان آن رسیده تمام بخش های مراقبت ویژه ای  که درب هایشان بسته بود باز کنیم چرا كه هيچ نوع دليل توجيه كننده براي بسته بودن این درب ها وجود ندارد.

تناقض بین یافته ها در جهت تکامل بدنه دانش و اجرایی شدن آنها در این بین می تواند یک شکاف بزرگی از تحقیقات را با عنوان موانع انجام کار و چگونگی انجام کار مطرح سازد.

ایده طرح حاضر با لمس مشکلات و نیازهای بیمار و خانواده در زمینه ملاقات در بخش مراقبت های ویژه و مشکلات آنها  توسط محقق رقم خورده است.  این طرح جهت بررسی موانع و راهکارهای اجرای ملاقات آزاد با رویکرد تعیین عوامل مرتبط با دیدگاه ها و نگرش پرستاران ،پزشکان و مدیران ارشد بیمارستان نسبت به ملاقات آزاد ، تعیین میزان آگاهی نسبت به نیازهای بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه و خانواده وی ، فوائد ملاقات آزاد و تعیین مهمترین موانع و راهکار فرهنگی و فیزیکی طراحی شده است .

بیماری جسمی ،سانحه و یا هر علتی که باعث بستری شدن فرد در بخش مراقبت های وبژه شود برای بیمار و خانواده مفهومی مخرب و نا امید کننده دارد. پذیرش ناگهانی،برخورد با یک محیط نا آشنا، ترس و اضطراب ، احساس تنهایی و ناامیدی همرا با کمبود آگاهی نسبت به بیماری ، بیمار و خانواده را وارد یک بحران می کند .

 

در چنیین شرایطی  اهمیت مداخله در خصوص  مقابله با استرس وارده به بیمار و خانواده ، حفط یکپارچگی سیستم خانواده و افزایش میزان رضایتمندی امری بدیهی به نطر می رسد. مطالعات زیادی ملاقات غیر محدود بیمار و خانواده را به عنوان چنین مداخله ایی با توجه به شواهد محکمی مبنی بر مفید بودن آن در تمام جوانب توصیه  کرده اند .

 

این در حالی ست که هیچ مطالعه ای لزوم محدودیت ملاقات در بخش های ویژه را به استناد افزایش خطر عفونت، افزایش استرس های فیزیولوژیک و سایکولوژیک بیمار وخانواده و افزایش بار کاری در بخش تایید نکرده است .
 

از طرفی این اقدام همسو با مراقبت با محوریت بیمار و خانواده و تامین نیازهای آنهاست.
 

اما با این حال متاسفانه در کشور ما بیمارستانها قوانین بسیار سختی را جهت ملاقات دارند و بیماران و خانواده ها در طی این مدت متحمل استرس های فراوانی می شوند. طرح حاضر جهت بررسی موانع و راهکارهای اجرای ملاقات آزاد با رویکرد تعیین عوامل مرتبط با دیدگاه و نگرش پرستاران ،پزشکان و مدیران ارشد بیمارستان نسبت به ملاقات آزاد ، تعیین میزان آگاهی نسبت به فوائد ملاقات آزاد و همچنین تعیین  موانع و راهکارهای فرهنگی و فیزیکی از دیدگاه ارائه دهندگان خدمات سلامت  طراحی شده است .

نظرات شما عزیزان:

هاشمی

ساعت9:21---4 مرداد 1395

[وب سایت] - [ایمیل]

با سلام و باتشکر از مطالب مناسب مربوط به رشته مقدس پرستاری
لطفاً منبع و نویسنده مطلب فوق را ذکر بفرمایید تا ما در مقالات خود استفاده کنیم

نظری

ساعت2:01---14 آذر 1394

[وب سایت] - [ایمیل]

با سلام. لطفا رفرنس مطالب را ذکر فرمایید .

عسگری

ساعت20:31---25 دی 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

با سلام و احترام ممنون از مطالب بسیار خوبتون میخواستم لطف کنید رفرنسهایی که در این متن استفاده شده را بگذارید. ممنون

مهدی

ساعت9:36---3 مهر 1393

[وب سایت] - [ایمیل]

با سلام و تشکر از مطالب مفیدتون
مطلب بررسی یک پایان نامه در مورد ملاقات در بخش های ویژه بسیار جالب بود.برای مطالعه و آشنایی بیشتر با عنوان مطرح شده خواهشمندم منبع مطلب ذکر شده رو اعلام بفرمایید.با تشکر

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: